Informacije koje korisnik na internetu ili pri korišćenju aplikacije lično dijeli, samo su mali dio podataka koji nastaju i koji se obrađuju. Stvarni „protok podataka“ događa se većim dijelom prikriveno kao što ilustruje sljedeći primjer objavljivanja fotografije na internetu.
Digitalna fotografija snimljena pametnim telefonom i objavljena na društvenoj mreži u određenim okolnostima sadrži čitav niz podataka:
Dakle, onaj ko objavljuje fotografije o sebi otkriva mnogo više nego što na prvi pogled može pomisliti. Osim toga, budući da je većina tih podataka sačuvana, na taj način se na društvenoj mreži ne ostavljaju samo vidljivi, već i tragovi koji na prvi pogled nisu vidljivi.
Usluge nikad nisu besplatne. Digitalni svijet ovdje ne predstavlja nikakav izuzetak. Brojni servisi na internetu se čine besplatnim budući da se njihovo korišćenje ne naplaćuje. Međutim, te usluge se mogu koristiti najčešće samo u zamjenu za posebno vrijednu „valutu“: naše lične podatke.
Lični podaci sadrže informacije o našim interesovanjima, ličnim interakcijama, navikama i obrascima ponašanja. Te informacije su za mnoge učesnike – provajdere usluga, sponzore reklamnih poruka ili državne institucije – od velikog interesa, a često i osnova poslovnih aktivnosti za provajdere digitalnih sadržaja i aplikacija. Saglasnost za sakupljanje, korišćenje i prenos takvih ličnih podataka često se daje već samim korišćenjem aplikacija odnosno internet usluga.